آسیب‌شناسی مدیریت آموزش سازمانی: مطالعه‌ای پدیدارشناسانه

سازمان­های امروزی باید به سمت یادگیری حرکت کنند و یادگیری تنها از راه فرآیندهای تجزیه و تحلیل منابع انسانی و آموزش مدوام و برنامه­ریزی شده ایجاد می­شود. این تحقیق با هدف آسیب­شناسی مدیریت آموزش سازمانی انجام شده است. پژوهش حاضر با استفاده از روش کیفی _ پدیدارشناسی می­باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل 70نفر از کارکنان سازمان نوسازی مدارس استان آذربایجان شرقی هستند برای جمع آوری داده­ها از مصاحبه نیمه سازمان­یافته استفاده شد و تا زمان اشباع داده‌ها ادامه یافت. نقطه اشباع در این پژوهش 15 نفر از کارکنان بودند. پس از ضبط مصاحبه، متن آن­ها تهیه شد. سپس با استفاده از نرم افزار مکس کیودا (MAXQDA10 ) مضامین اصلی و مضامین فرعی استخراج گردید. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از روش پیشنهادی اسمیت استفاده گردید. از یافته­های پژوهش 4 مضمون اصلی و 17 مضمون فرعی شامل: فقدان بسترهای مناسب (مقاومت در برابر تغییر، فقدان برنامه­ریزی مشخص، عدم انگیزه کارکنان، عدم هماهنگی در برگزاری دوره­ها و تمرکز گرایی)، کمبودها و ناهماهنگی­ها در عرصه­ی اجرا (مشارکت کم کارکنان، مشکلات فنی و فناوری، ناکافی بودن بودجه ، تخصص پایین مدرسان و عدم جذابیت محتوای دوره­ها)، مشکلات بعد از اجرای دوره (فقدان نظام ارزشیابی جامع، عدم ارتباط تئوری با عمل و عدم رفع نواقص دوره­ها بعد از انجام ارزشیابی) و پیشنهاداتی برای بهبود (فرهنگ­سازی، هماهنگی بین عوامل درگیر، تامین بودجه و شروع تغییر از خود مجریان) استخراج گردید. طبق یافته­های پژوهش مشکلات و آسیب­هایی در فرآیند قبل از اجرا، اجرا و بعد از اجرای دوره­های آموزشی در این سازمان وجود دارد.